Starożytna mapa Ukrainy pokazuje ewolucje Ukrainy. Ta historyczna mapa Ukrainy pozwoli Ci podróżować w przeszłość i w historię Ukrainy w Europie. Starożytna mapa Ukrainy jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Dowody archeologiczne wskazują, że w okresie górnego paleolitu (40 000-15 000 p.n.e.) prawie cała Ukraina była zamieszkana przez klany myśliwych i zbieraczy. W okresie mezolitu (10 000-7 000 lat p.n.e.) mieszkańcy Ukrainy zajmowali się rybołówstwem, udomowili psy, używali łuku i strzał; pojawiły się wtedy pierwsze jednostki plemienne. W okresie neolitu (7000-3000 p.n.e.) pojawiło się prymitywne rolnictwo i hodowla zwierząt, a także garncarstwo i tkactwo. Działalność ta rozwijała się dalej w epoce miedzi i brązu. Kultura trypilska (odkryta po raz pierwszy w 1896 r.), która istniała od 4 000 do 2 000 lat p.n.e. w dorzeczu Dniepru i Dniestru w prawobrzeżnej Ukrainie, jak widać na mapie starożytnej Ukrainy, była najbardziej zaawansowaną kulturą w tym okresie na starożytnym terytorium Ukrainy. Wiele innych synchronicznych kultur rozwijało się od końca IV do początku I tysiąclecia p.n.e. Stepy i lasy na lewobrzeżnej Ukrainie zamieszkiwały rolniczo-pasterskie plemiona kultury Pit-Grave, kultury Katakumb, kultury Serednii Stih, kultury Marianivka, kultury Timber-Grave i kultury Bondarykha.

W epoce żelaza nastąpiły istotne zmiany w kulturze materialnej mieszkańców Ukrainy, zwłaszcza w rolnictwie, metalurgii i handlu. Na początku I tysiąclecia p.n.e. na terytorium dorzecza Dniepru i Boh w południowej Ukrainie pojawiły się ludy irańskie - Kimmerowie. Archeologiczne dowody wskazują, że oni, podobnie jak plemiona rdzennej kultury Timber-Grave, kultury Bilohrudivka, kultury Bondarykha i kultury Chornyi Lis, mieli żelazne narzędzia, jak to pokazano na mapie starożytnej Ukrainy. W VIII wieku p.n.e. Cymmeryjczycy zostali wyparci przez Scytów, plemiona koczowniczych jeźdźców z Azji Środkowej, którzy zmieszali się z rdzenną ludnością i zasymilowali ją, tworząc imperium, które trwało do II wieku n.e. Polityczna i gospodarcza hegemonia Scytów w regionie została ustanowiona po odparciu inwazji króla starożytnej Persji Dariusza w 513 r. p.n.e.

Od VII wieku p.n.e. greckie miasta-państwa zakładały kolonie handlowe na północnym litoralu pontyjskim, o czym wspomina mapa starożytnej Ukrainy. Z czasem miasta te stały się niezależnymi poleis (zob. Starożytne państwa na północnym wybrzeżu Morza Czarnego), które współdziałały i prowadziły handel z innymi ludami tego regionu, zwłaszcza ze Scytami, Tauryjczykami, Maeotami, Sindami i Getami. Pod koniec V wieku p.n.e. hellenistyczne miasta na starożytnym Półwyspie Kerczeńskim na Krymie i Półwyspie Tamańskim zjednoczyły się, tworząc Królestwo Bosporańskie. W I w. p.n.e. państwa hellenistyczne zostały anektowane przez Rzymian i pozostawały pod panowaniem rzymskim do czasu najazdów nowych ludów koczowniczych: sarmatów, Alanów i Roksolanów, irańskojęzycznych plemion z Azji Środkowej, które pojawiły się na stepach pontyjskich w IV w. p.n.e. i do II w. p.n.e. podbiły większość terytoriów scytyjskich; oraz Gotów, germańskich plemion, które przybyły pod koniec II w. n.e. z rejonu Bałtyku i podbiły Sarmatów oraz inne ludy tubylcze.